Pokibicować i posprzątać

Środa, 11 sierpnia 2021 · dodano: 11.08.2021 | Komentarze 0

Historia tego, ze znaleźliśmy się w tym miejscu i o tym czasie jest dość krótka. Pewnego wieczora, siedząc sobie samotnie w mieszkaniu wpadłam na pomysł, żeby na maksa wykorzystać Piotrka urlop, ale też żeby nie jechać za daleko. Padło na Pogórze Przemyskie. Nawet nie planowałam i nawet nie myślałam o Tour de Pologne. Gdy zbliżała się data wyjazdu zobaczyliśmy, że dzisiaj etap będzie prowadził przez Kalwarię Pacławską i Gruszową, gdzie znajdują się premie górskie.
Wyjechaliśmy więc z Lublina z samego rana, żeby móc się wybrać rowerami i pokibicować kolarzom na podjazdach. Na początku plan był taki, żeby pojechać na Kalwarię Pacławską, ale szczerze powiedziawszy już po 10 km miałam dość i zostałam w Gruszowej. Piotrek zaś ambitnie chciał pojechać na pierwotnie wybrane miejsce, jednak było już za późno i go nie wpuścili, więc czekał pomiędzy (tam gdzie kolarze robili rundę i tam, gdzie mieli przejeżdżać dwa razy).
Tak więc stanęłam sobie sama, 100 metrów przed szczytem wzniesienia i czekałam... Po jakiejś pół godzinie zjawiła się ucieczka, Polak na przodzie. Zaczęłam się drzeć, żeby dawał, a on o dziwo się jeszcze na mnie popatrzył (mam to uwiecznione na zdjęciu) :D Po jakiejś minucie czy dwóch przed moimi oczami zjawił się cały peleton. Miałam jeszcze nadzieję, że ktoś będzie chciał "odchudzić" sobie rower i rzuci mi bidonem w nos, a tu kolarz z DSM rzucił całą torbę z zawartością. A tam jakieś ciasteczka i shot. Gdy już podekscytowana miałam się zbierać, nadjechały wozy techniczne A z nich kolejno wylatywały puste bidony :D Nawet zdjęć nie robiłam, bo rzuciłam telefon w krzaki i zaczęłam je łapać :D A na dodatek Ci co w nich jechali cudownie się do mnie uśmiechali i mi machali.
No to myślę koniec tego dobrego. Trzy bidony i torba to wspaniałe łupy. Gdy kierowałam się w stronę podjazdu, żeby już zjechać do naszego miejsca noclegowego, ludzie zaczęli się trzeć, żebym jechała w przeciwną stronę, bo tam kolarze będą przejeżdżać. Na szczęście był zjazd więc szybciutko znalazłam się na drugim skrzyżowaniu. Tam też był Piotrek. Zostawiłam mu rower i powiedziałam, że polecę dalej, od tego tłumu to może coś się uda jeszcze złapać. Przy mnie stanęły jakieś małe dziewczynki, więc oddalałam się od nich, żeby móc spokojnie zrobić zdjęcie i ewentualnie jeszcze coś złapać. I się udało 50 metrów przed nami ustawił się "bufet" z torbami i bidonami, więc do mnie dolatywały co rusz jakieś puste albo pełne. I tak do początkowych trzech dodałam jeszcze 4. Piotrkowi udało się zdobyć zaledwie 2, więc w sumie mamy 9 bidonów i torbę :D
Poza atrakcją jaką było Tour de Pologne oczywiście nie mogę zapomnieć wspomnieć o pięknych okolicach i wspaniałych widokach. Mimo, że na podjazdach męczę się jak cholera, ale dzięki tak słonecznej pogodzie, mogę podziwiać dalekie górskie horyzonty.
















Pozdrawiam,
Paulina.