Między deszczem, a deszczem

Wtorek, 26 maja 2020 · dodano: 26.05.2020 | Komentarze 0

Mówią, że głupi ma szczęście. I coś w tym chyba jest :D Wyjechałam wcześnie, żeby wrócić przed południem, zanim pojawi się deszcz i burza. Na początku jadę spokojnie, wiatr w twarz, ale na szczęście pięknie słoneczko świeci i jest dość ciepło. Im bardziej na północ tym było coraz gorzej. Nagle patrzę, a w oddali pada deszcz. No i załamka, bo właśnie jechałam w tamtym kierunku. Zahaczyłam tylko o niego. Wprawdzie trochę mnie zmoczyło, ale gdy obejrzałam się do tyłu, zobaczyłam wielką, czarną chmurę i błyski. Miałam robić zdjęcie, ale szkoda było mi wtedy czasu. Cieszyłam się, że było już ok 20 km do Lublina i wiedziałam, że teraz wiatr będzie mi sprzyjał. Na dodatek, nagle zaczął wiać zdecydowanie mocniej, bo w oddali zaczynała rozwijać się burza. Dlatego mieliśmy z tą czarną chmurą takie same szanse. Gdy dojechałam do Lublina, zobaczyłam piękną i słoneczną pogodę, jednak wiedziałam, że o mały włos nie wpadłam w deszcz, który padał wcześniej. Mokrą ścieżką rowerową poleciałam do domu. A 10 minut po mnie, zjawiła się ulewa (nie deszcz, tylko ULEWA). To się nazywa mieć wielkie szczęście :D



Pozdrawiam,
Paulina.